Sığlaşmak çağ hastalığı... Bedeni doyurmak, bedeni güzelleştirmek, bedenden ibaret sanmak insanı.. Kulluğumuzu bile bedene indirgemek, bedenileştirmek.. Kalbi titretmeyen, ruha değmeyen ne çok aksiyonumuz var.. Kuyuya atılmış hz Yusuf a. s. gibi bağıra bağıra sesi kısılmış ilahi nüvemizin... Kendimizden bihaber yaşıyoruz hayatı ya da yaşıyor gibi yapıyoruz. Sahi neydi yaşamak.. Nefes almak mı, nefes olmak mı... Kalbin durması mı ölüm kalbin daralması mı.? Velhasılı kelam hayatın kalitesi uzunluğu ile değil derinliği ile ölçülür azizim.. Çünkü bazen ufacık bir an değerde yıllara bedel olabilir.